به گزارش بنکر (Banker)، رتبه ایران در سال ۲۰۱۹ میلادی ۱۱۹ اعلام شده بود که برابر با رتبه ایران در سال ۲۰۰۹ بود. حال با تنزل یک پله‌ای جایگاه ایران در این شاخص به نظر می‌رسد که وضعیت رفاهی خانوارهای ایرانی با افت مواجه شده و دولت تلاشی برای هدایت مردم از فقر به رفاه نکرده است. در رتبه‌بندی ۲۰۲۰ این موسسه کشورهای دانمارک و نروژ و سوییس در صدر و یمن آفریقا و سودان جنوبی در قعر جای دارند.
به طور کلی یکی از شاخص‌های جهانی برای سنجش میزان رفاه کشورها شاخص رفاه لگاتوم است. این شاخص در سال ۲۰۲۰، میزان رفاه در ۱۶۷ کشور در سراسر جهان را اندازه‌گیری کرده که در مجموع ۴/۹۹ درصد از جمعیت جهان را شامل می‌شود. در دهه قبل از همه‌گیری ویروس کرونا، رفاه جهانی پیوسته افزایش می‌یافت که حاصل بهبود تجربه زندگی مردم و اقتصاد بازتر بود، به دلیل آموزش و شرایط زندگی بهتر در همه مناطق، زندگی مردم بهبود یافته است.همچنین بهداشت در همه مناطق به جز آمریکای شمالی بهبود یافته است.
اقتصاد به دلیل پیشرفت در زیرساخت‌های ارتباطی و حمل‌و‌نقل، حقوق مالکیت بیشتر، حمایت بیشتر از سرمایه‌گذاران و افزایش دسترسی به منابع مالی بازتر شده است. همچنین بهبود سرمایه اجتماعی به افزایش رفاه جهانی کمک کرده، اما با رکود حاکمیت و آزادی فردی از پیشرفت بیشتر ممانعت شده است. عدم رقابت‌‌پذیری در بازارهای داخلی و محدودیت‌های گسترده در سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی به عنوان مهاری برای اقتصاد در نقاط مختلف جهان عمل می‌کند.
این شاخص وضعیت رفاه کشورها را براساس ۱۲رکن ایمنی و امنیت، آزادی فردی، حکمرانی، سرمایه اجتماعی، محیط سرمایه‌گذاری، شرایط کسب‌وکار، دسترسی و زیرساخت، کیفیت اقتصاد، شرایط زندگی، بهداشت، محیط‌زیست و آموزش مورد سنجش قرار می‌دهد. بدترین عملکرد ایران در زیرشاخص‌های لگاتوم مربوط به «کیفیت اقتصادی» است که توانایی اقتصاد برای تولید ثروت پایدار و با مشارکت کامل نیروی کار را اندازه‌گیری می‌کند.
ایران در این زیر شاخص و در سال ۲۰۲۰ با ۶ پله تنزل از ۱۰۱ در ۲۰۱۹ به ۱۱۷ در ۲۰۲۰ رسیده است. رتبه ایران در زیر شاخص «آزادی‌های فردی» یعنی شاخصی که پیشرفت به سمت حقوق اساسی قانونی، آزادی‌های فردی و تحمل اجتماعی را اندازه‌گیری می‌کند نیز با دو پله تنزل از ۱۶۳ در سال ۲۰۱۹ به ۱۶۵ در ۲۰۲۰ رسیده است.
در زیر شاخص «آموزش» نیز رتبه ایران از ۷۰ در ۲۰۱۹ به ۷۷ در ۲۰۲۰ رسیده که موید افت شش‌پله‌ای آن است. در زیرشاخص «محیط‌زیست طبیعی» نیز رتبه ایران با سه‌پله نزول از ۱۵۲ به ۱۵۵ در ۲۰۲۰ رسیده است. این شاخص جنبه‌هایی از محیط فیزیکی را اندازه‌گیری می‌کند که تاثیر مستقیمی بر زندگی روزمره افراد و تغییراتی دارد که ممکن است بر رفاه نسل‌های آینده تاثیر بگذارد.
همچنین مطابق برآورد این موسسه «شرایط زندگی»، یعنی شاخصی که درجه کیفی یک زندگی معقول، شامل منابع مادی، سرپناه، خدمات اولیه و ارتباطات را اندازه‌گیری می‌کند نیز به گواه این شاخص در ایران بدتر شده است و از ۷۳ در ۲۰۱۹ به ۷۵ در ۲۰۲۰ رسیده است. در زیرشاخص «شرایط شرکت‌ها» نیز رتبه ایران از ۱۴۹ در ۲۰۱۹ به ۱۵۲ در ۲۰۲۰ رسیده است. ایران در زیر شاخص «محیط سرمایه‌گذاری» که موید میزان محافظت از سرمایه‌گذاری‌ها و دسترسی آسان به آنهاست نیز چهارپله سقوط کرده و در جایگاه ۱۳۰ در سال ۲۰۲۰ ایستاده است.
رتبه ایران در سال ۲۰۱۹ و در این زیر شاخص ۱۲۶ بود. رتبه ایران در زیرشاخص «سلامت» نیز از ۸۰ در ۲۰۱۹ به ۸۱ در ۲۰۲۰ رسیده است. در زیر شاخص‌های «ایمنی و امنیت» و همچنین «حکمرانی» رتبه ایران بدون تغییر مانده و معادل ۱۳۱ و ۱۳۸ باقی مانده است. ایران تنها در زیر شاخص «سرمایه اجتماعی» توانسته بهبود قابل توجهی را تجربه کند به طوری که رتبه ایران از ۱۲۹ در سال ۲۰۱۹ به ۸۰ در ۲۰۲۰ رسیده است. در زیر شاخص «دسترسی بازار و زیرساخت» نیز ایران توانسته با چهارپله صعود از ۱۱۰ در ۲۰۱۹ به ۱۰۶ در ۲۰۲۰ برسد.
