بر اساس یک اصل اقتصادی، وقتی یک بازار اقتصادی دچار عدم تعادل می‌شود، این عدم تعادل را در یک زمان و در دیگر بازارهای موازی جبران خواهد کرد. این موضوع نشان می‌دهد در اقتصادی که دائم در حال خلق نقدینگی است، رشد مثبت اقتصادی ندارد، دولتی بزرگ با کسری شدید بودجه دارد و به ابزارهای جدید و نوین سیاستگذاری تن نمی‌دهد، بی‌ثباتی و نوسان قیمت‌ها به جزء لاینفک آن تبدیل شده است.
اما در چنین شرایطی رییس کل بانک مرکزی به جای آنکه به اصل ماجرا یعنی حجم بالای نقدینگی و به حل ریشه‌ای این موضوع بپردازد، از یک سو همگان را به عدم اظهار نظر در خصوص نقدینگی دعوت کرده و از سوی دیگر با ابراز نگرانی شدید در خصوص وضعیت بازار ارز، سیگنال افزایش قیمت را به بازار ارز صادر کرده است. آیا این در تناقض با دیگر اظهارنظرهای رییس کل بانک مرکزی نیست که می‌گوید کشور در اوج اقتدار ارزی قرار دارد؟
اما با اینکه وضعیت امروز بازار ارز نتیجه شیوه مدیریت بانک مرکزی است، با این حال تمام سکان‌ها و ابزارها در اختیار سیاستگذار پولی قرار ندارد و نمی‌توان بانک مرکزی را به تنهایی مسوول اتفاقات پیش‌آمده دانست. اگر پیش از این اقتصاد در وضعیت مناسبی به سر می‌برد و می‌توانست خود را در وضعیت باثباتی حفظ کند به این دلیل است که روزانه ۵/۲ میلیون بشکه نفت می‌فروخت و دلارهای نفتی‌اش را روانه بازارهای اقتصادی می‌کرد. اما حال که دیگر دلار نفتی وجود ندارد، دولت یا باید مسیرهای عقلانیت را انتخاب کند و روش‌های علمی را برای اقتصاد به کار گیرد یا باید مسیر کنونی‌اش را تا انتها ادامه دهد.
شاید بهتر باشد سیاستگذار در مسیری قدم بگذارد که اقتصاد و افزایش درآمد سرانه را به اولویت کشور تبدیل کند و تمام سیاستگذاری‌هایش را براساس درآمد سرانه و رشد تولید ناخالص داخلی انجام دهد. در غیر این صورت اگر همچنان دولت بزرگ‌تر شود، رشد اقتصادی منفی باشد، اصلاحات ساختاری صورت نگیرد و نقدینگی و تورم رو به افزایش گذارد، یارای مقابله با مشکلات و چالش‌های پیش‌آمده را نخواهیم داشت.
*پیمان مولوی/ دبیر انجمن اقتصاددانان ایران
