هزینه سالانه یک خانوار می‌تواند به نوعی رفاه آن خانوار را تعیین کند. به عبارتی زمانیکه یک خانوار هزینه بیشتری بابت سبد مصرفی خود می‌کند این هزینه به افزایش رفاه آن خانوار منجر می‌شود.
به گزارش بنکر (Banker)، مرکز آمار ایران در گزارش‌های هزینه درآمد سالانه خود میزان هزینه کرد سالانه یک خانوار را در هر سال منتشر می‌کند.
از آنجایی که تورم به طور کلی باعث افزایش هزینه خانوارها در هر سال می‌شود برای مقایسه میزان هزینه‌کرد واقعی خانوارها در هر سال باید ارقام هزینه را با تورم تعدیل کرد.
به عبارتی با خارج کردن تورم از میزان هزینه خانوارها می‌توان فهمید یک خانوار به طور حقیقی چه میزان هزینه در هر سال داشته است.
برای انجام این کار هزینه‌کرد سالانه خانوارها را به یک سال پایه مشخص محاسبه می‌کنند.
در این گزارش سعی شده هزینه حقیقی سالانه خانوارهای شهری در ۱۶ سال اخیر مقایسه شده و ارزیابی شود.
طبق گزارش اکوایران، برای اینکار تمامی هزینه خانوارها به قیمت‌های سال ۱۴۰۲ محاسبه شده است.
بر اساس تازه‌ترین گزارشی مرکز آمار ایران میزان حقیقی هزینه‌کرد خانوارها به بیشترین سطح در ۶ سال اخیر رسیده است.
بازگشت به رفاه ۶ سال قبل
بررسی‌های آماری نشان می‌دهد از سال ۸۷ تا ۱۴۰۲ بیشترین سطح هزینه خانوارهای شهری مربوط به سال ۸۷ بوده است.
بر اساس این آمارها در سال ۸۷ ، یک خانوار شهری ۲۴۶ میلیون تومان (به ارزش سال ۱۴۰۲) در طول یک سال هزینه کرده است.
روند هزینه‌کرد خانوار تا سال ۱۳۹۳ کاهشی بوده و به ۱۹۹ میلیون تومان در این سال رسیده است.
پس از آن با شکل‌گیری برجام رفاه خانوارهای کشور افزایش یافته و تا سال ۱۳۹۶ روندی صعودی داشته است.
طبق آمارها در زمان خروج آمریکا از برجام در سال ۱۳۹۷، هزینه سالانه یک خانوار شهری به ۲۰۵ میلیون تومان (به قیمت‌های سال ۱۴۰۲) رسیده است.
پس از آن تا سال ۹۹ و شیوع کرونا، رفاه خانوار کاهش یافته و سپس وارد یک روند صعودی شده است.
تا این که هزینه یک خانوار در سال ۱۴۰۲ به سطح ۲۰۷ میلیون تومان رسیده و بالاترین سطح از سال ۹۷ را ثبت کرده است.
به عبارت دیگر می‌توان گفت رفاه خانوار در سال گذشته بالاخره به سطح خود در ۶ سال گذشته رسیده است.
یعنی یک خانوار شهری در سال ۱۴۰۲ رفاهی را تجربه کرده که ۶ سال گذشته در سال ۱۳۹۷ داشته است. لذا در این ۶ سال رفاه خانوارهای کشور درجا زده است.
