بعد از سال ۹۶ حدود ۵۰ درصد نسبت به گذشته به جمعیت فقرای کشور اضافه شده است که این وضعیت آژیر هشدار «فقر در ایران» را روشن کرده است.
به گزارش بنکر (Banker)، افزایش ۱۰ واحد درصدی نرخ فقر در ایران به معنای اضافه شدن ۸ میلیون نفر به تعداد فقرا است.
در میان کشورهای منطقه، قطر، امارات متحده و عربستان سعودی، دارای بیشترین درآمد سرانه هستند.
قطر، ۸۲ هزار دلار و به دنبال آن امارات متحده عربی، ۵۱ هزار دلار درآمد سرانه دارد.
رتبه سوم این فهرست، عربستان سعودی، هزار دلار بیشتر از تفاوت درآمد دو کشور اول، یعنی ۳۲ هزار دلار درآمد سرانه داشته است.
کشورهای انتهایی این لیست، مراکش و مصر، تنها کشورهایی هستند که از ایران درآمد سرانه کمتری داشته‌اند. درآمد سرانه ایران پنج هزار دلار است.
عراق با درآمد سرانه ۵۸۸۰ دلار در سال ۲۰۲۳ رتبه هفتم را کسب کرد و از لیبی، الجزایر، اردن، ایران، مراکش و مصر پیشی گرفت.
درآمد سرانه چیست؟
لازم به ذکر است که درآمد سرانه برابر است با تولید ناخالص داخلی (ارزش کالاها و خدمات تولید شده داخل مرزهای جغرافیایی یک کشور) تقسیم بر جمعیت.
برای سنجش تولید تفکیک شده استان‌ها، می‌توان ارزش افزوده حاصل از نفت را حذف و درآمد سرانه بدون نفت را محاسبه کرد.
طبق گزارش اقتصاد۲۴ ، بدترین قسمت ماجرا این است که فقر اغلب احتمال ایجاد فقر بیشتر را افزایش می‌دهد.
گزارش جدید چشم‌انداز اقتصادی جهانی
در جدیدترین نسخه از گزارش چشم‌انداز اقتصادی جهانی، صندوق بین‌المللی پول (IMF) توضیح می‌دهد که چگونه کشورهای فقیرتر ممکن است بیشتر به سمت مشکلات اقتصادی سوق پیدا کنند.
کاهش رشد به معنای بدتر شدن چشم‌اندازها و استانداردهای زندگی و کاهش جهانی فقر است.
محیط با رشد پایین تثبیت شده، همراه با نرخ‌های بهره بالا، پایداری بدهی را تهدید کرده و ممکن است تنش‌های اجتماعی را دامن بزند و مانع گذار به اقتصاد سبز شود.
راهکار کاهش فقر
علاوه بر این، انتظار رشد ضعیف‌تر ممکن است سرمایه‌گذاری در سرمایه و فناوری‌ها را دلسرد کند و به نوعی خود به خود تحقق یابد.
آنچه برای کاهش فقر در کشورها اهمیت دارد، رشد اقتصادی، پایگاه درآمدی متنوع، تمرکز و هدف‌گذاری بر برنامه‌های حمایت اجتماعی و سیاست‌های تخصیص زمین و تأمین عمومی موثر هستند.
این اصلاحات به جمعیت گسترده‌تری از افراد اجازه می‌دهد تا از دستاوردها و فرصت‌های اقتصادی-اجتماعی بهره‌مند شوند.
در ایران هیچ ضابطه ای وجود ندارد . فقط همه میدانیم که حدود ۱۰ درصد مردم ایران دارای رفاه نسبی هستند و زندگی خوبی دارند ولی ثروت مملکت بدست ۵ درصد مردم میباشد که باد آورده است . در واقع و به عبارت ساده تر اکثریت مردم فقط زنده هستند ولی زندگی نمیکنند . اگر نفت را هم قاچاق نمیکردیم الان افغانستان دوم بودیم . مردم امیدوارند که دولت آقای پزشکیان لااقل جلوی تورمهای سرسام آور را بگیرد به گونه ای که دخل با خرج مردم هم خوانی داشته باشد .
درامد سرانه ۲۵۰۰ دلاره نه ۵۰۰۰
چه خواستیم و چه شد
برای جلوگیری از افزایش فقر باید حتما تحریم ها برداشته شود تعامل با جهان جلوگیری از هرگونه جنگی تکیه بر توان و تولید داخلی تعادل تعامل پرهیز از هر گونه جنگی سال 58جنگی تحمیل شد الان بعد از 45سال بچه های ما دارند هزینه جنگ پرداخت می‌کنند جنگ به‌هیچ‌وجه